قهرمان مشهور
شهرت فقط یه بخت نیست، شهرت یه انتخابه!
بچه‌تر که بودم همش به این فکر می‌کردم چه چرا دستآوردهای آدمهای بزرگ محدوده؟ مثلا مقاله های دانشمندان معروف رو نگاه می‌نداختم و می‌دیدم که اون مقالات تاریخ‌ساز و مهم‌شون چند تا دونه بیشتر نیست (در واقع اکثرا چند مقاله مرتبط به هم حول یک موضوع هستند، در واقع یه خوشه به هم مرتبط از مقالات هستند، در مواردی نادرتری ممکنه دو یا سه خوشه هم باشه) و چرا اینطور نیست که اینا وارد هر موضوعی شدند اونو تغییر دادند؟
بعدتر که بزرگتر شدم فهمیدم این ایده‌ام ناشی از این ذهنیت بود که تاریخ رو قهرمانان با ویژگی‌های منحصر به فرد شخصی‌شون می‌سازند و فهمیدم که دنیای واقعی اینطور نیست، دستاوردهای بزرگ ناشی از قرار گرفتن یه آدم مناسب در زمان و مکان مناسبه نه صرفا اراده و همت قهرمان! اگه بخوام یه قیاس بکنم، ذهنیت قبلیم اینطوری بود که توی فوتبال یه خط حمله خیلی خوب باید هر زمانی اراده بکنه بتونه گل بزنه، در حالی که دنیای واقعی فوتبال اینطوری نیست و فراهم شدن موقعیت مناسب هم خیلی مهمه، غیر از این بود هر قهرمان فوتبال تو هر بازی هفتاد هشتاد تا گل میزد! قهرمانان تاریخ هم اینطوری هستند، اغلب چند نسل باید انتظار شرایط مناسب رو کشید و بعد اگه در زمان و مکان مناسب انسان مناسبی قرار بگیره می‌تونه یه کار بزرگ خلق کنه.
بعدتر که جلو اومدم یه چیز مهم دیگه هم دیدم، انجام دادن کار بزرگ یه مسئله است اما مشهور کردنش یه مسئله دیگه است. فهمیدم که درسته لوازم شهرت انتخابی نیست و باید شرایطش فراهم بشه، اما خود شهرت تا حد بسیار بسیار زیادی ناشی از یه انتخاب شخصیه و خیلی نادره کسی که خودش نخواد مشهور بشه ولی مشهور بشه. اگر شما علاقه‌ای به بیرون اومدن از سایه نداشته باشید شهرت کسب نمی‌کنید هر چه قدر هم کار بزرگ و مهمی انجام داده باشید. واسه همین اکثریت قریب به اتفاق آدمهای مشهور خودشیفته و از خود راضی هم هستند، چون غیر از این بود به احتمال زیاد اصلا مشهور نمی‌شدند.
