پی‌آمد

قریب به صد سال پیش نخست وزیر ایران محمدعلی فروغی بود، می‌توانید نوکر انگلیس خطابش کنید یا فراماسون کثیف ولی نمی‌توانید انکار کنید که او یکی از تاثیرگذارترین ایرانیان صده اخیر بود که نه تنها در سیاست خبره بود و دور از انصاف نیست اگر بگوییم عمده کارآمدی و نکات مثبت حکومت پهلوی اول مدیون حضور چون اویی در جایگاه نخست وزیری بود و کمابیش هم در انتقال قدرت از پهلوی اول به دوم، تمامیت ارضی ایران را نجات داد، بلکه ادیب بی‌نظیری هم بود که تصحیح کلیات سعدی‌اش هنوز دست به دست می‌شود و ترجمه «سیر حکمت در اروپا»اش هنوز خواندنی است و گواه همه بر فرهیختگی و تسلط و تاثیرگذاری‌اش بر ادب فارسی بود.

امروز اما کسی رئیس جمهور شده که نه تنها تلفظ صحیح واژه‌های پرکابرد سیاست را هم بلد نیست، بلکه حتی جمله‌هایش به ندرت به فعل ختم می‌شود و قادر به ادای درست آنها نیست، در سیاست هم که به نظرم حتی مقایسه‌اش با فروغی اجحاف در حق فروغی است!

چه شد که در این صد سال از چون اویی به چنینی رسیدیم؟